Zdaje sie, ze gdyby je rozchylic trafi sie na jesien.
Żadna inna pora roku nie jest tak zamyslona, strachliwa, przyciszona. W koncowce jesieni czuje sie zawsze jak ktos, komu dano tylko kilka chwil zycia. Nie wie w co wlozyc rece, za co sie zabrac, skoro za chwile go nie bedzie. Czlowiek tez powienien moc znikac wszystkim z oczu na dlugie miesiace. Do wiosny.