Świętości

Warto dotknąć gazet zanim zaczną przypominać wymięte strony, jak ten szary papier powyżej.

W Gazecie Świątecznej (11-12.06) Andrzej Seweryn mówi o scenie zrobionej przez jakiegoś wyzwolonego paryskiego studenta, jego studenta: "stół, za stołem człowiek, obok niego dwanaście osób. Jeszcze nie domyślałem się, o co chodzi, ale widzę, że zaczyna dzielić chleb i rozlewać wino. (...) Już chcę powiedzieć: kochany, bardzo ładnie, że wreszcie wracasz do Ewangelii. Nagle cięcie, ciemność, po chwili zapala się światło: wszyscy pijani, jeden rzyga, drugi sika, trzeci robi kupę, "Judasz" liczy pieniądze, a "Chrystus" zasypia".

Najczarniejsze miało dopiero nadjeść.

"Byłem wstrząśnięty - wspomina Seweryn - zaczynam dyskusję z nim (studentem - dop. J.K), pytam: Czy masz coś świętego w życiu? Odpowiada, że tak, ale nie powie co. Ja na to, że dla mnie świętością jest Chrystus. Na to student pyta, czy mnie uraził. Nie mogłeś mnie urazić, bo mam wystarczającą tarczę, żeby się obronić - odpowiadam. On na to, że w takim razie pokaże drugą wersję. Proszę bardzo, mówię zadowolony, że pod wpływem tak wspaniałego pedagoga jak ja uczeń dokona przełomu. Scena się zaczyna tak samo, czyli Ostatnia Wieczerza, potem znów cięcie i taki obraz: "Chrystus" pijany podchodzi do "Judasza", wyjmuje mu złoto z rąk i wyrzuca, wraca za stół, zdejmuje majtki i każe "Judaszowi" ze sobą spółkować!".

Andrzej Seweryn zapytany o granicę w sztuce odpowiedział zdaniem, pod którym się podpisuję: nie wolno targać świętości (nie tylko sensu stricte).

Gdzie wtedy zobaczymy granicę?