Jutrzenka na miarę czasów

Nigdy nie myślałem o rozwodzie z pisaniem. Zbytnio je sobie cenię. Tym bardziej, że publikowanie w internecie zapewnia dziś błyskawiczny, bezpośredni kontakt z Czytelnikami. Liczę się z Państwa zdaniem, pomaga mi widzieć szerzej. Nadszedł jednak czas zmian.

Nowe zadania w pracy zmuszają mnie do zweryfikowania swojego spojrzenia na pisarskie opisy IV RP. Ja nie jestem publicystą, nie bawię się piórem komentatora. Najbliżej mi do felietonu ale w nowych warunkach moim zadaniem jest przedstawiać opinię każdej ze stron sporu, ocenę zostawiając Widzom.

Nigdy nie zmuszałem się do krytyki IV RP, nigdy nie pisałem o szaleństwach tej władzy „bo tak“, zawsze był ku temu powód. Od dziś jednak Czytelnicy nie znajdą tu żadnego złego słowa o rządzącej krajem Rodzinie. Chcę spróbować być krytycznym bez krytyki. Słodzić ale być gorzkim. Krzyczeć ale szeptem. Wierzę, że skoro przed laty krytyka kierownictwa państwa była znacznie mniej dostępna, ale jednak była, to teraz też powinno się udać. Oczywiście tylko wtedy, kiedy Pierwsza Rodzina na to zasłuży.

W tym tygodniu na przykład mógłbym wykpić córczane żale panny Urbańskiej, które sprowokowały jej ojca do zabrania się za TVP. Mógłbym oblać jadem kłótnię premiera z wicepremierem o zakaz aborcji i homoseksualistów. Powinienem też żartować sobie w najlepsze, że geniusz strategii dał się wykiwać słabszemu przeciwnikowi i wystraszył się jego dymisji. Ale nie trzeba o tym pisać. Sam Jarosław Kaczyński wyśmiał wszystko przy dziennikarzach.

Panie prezesie melduję wyrzucenie komentarza. Dziękuję za pomoc.