"Całujcie, pajace"

Wszystko ma swoje granice. Nie można być zbyt krytycznym, bo się krytyka zamieni w krytykanctwo. Nie można być zbyt pobłażliwym, bo się zagłaska na śmierć. A patrząc praktycznie - nie uda się przecież więcej wlać do dzbana, który mieści dwa litry. Podobnie jak nie udźwignie więcej niż tonę stal, która utrzymuje ciężar do 1000 kilogramów. A jednak.

Moje powyższe założenia to oczywiście czysta teoria ale – zakładam – przynajmniej praw fizyki nie da się oszukać. Wiele grup społecznych w Polsce jest przyzwyczajanych od półtora roku, że niemożliwe jest możliwe. Bo władza tak chce i już. Skończyły się czasy – jak dobrze rozumiem filozofię IV RP – świętych krów. Nad adwokatami, lekarzami, naukowcami zdjęty został parasol ochronny. Bywało, że byli poniżani, ale to ludzie, też (a może przede wszystkim) mają swoją wytrzymałość.

Profesorom nie udało się przekonać prezydenta, żeby – jeśli już musi – lustrował ich w inny sposób. Nie wszyscy się jednak poddali. Profesor Jan Turulski z Instytutu Chemii Uniwersytetu w Białymstoku oświadczenie przesłał rektorowi. Wyznał w nim, że nie współpracował z tajnymi służbami PRL. Zrobił nawet więcej, na całej stronie, na ukos, zaapelował tymi słowy: „pocałujcie mnie w dupę, pajace!„

Widać, profesor Turulski wierzy, że najlepsze są rozwiązania najprostsze.