Emigrant

Nie umiem rozstrzygnąć, czy to politycy schamieli, czy ich język. Głowacki pisał jakiś czas temu także o scynicznieniu świata – to młodsze pojęcie, kuzyn buty. W naszej nowej rzeczywistości oba są mocno obecne i doskonale ukryte pod płaszczykiem inteligenckości. W końcu wielu mówi polityk a myśli inteligent.

Nie wiem kto pierwszy zaczął używać ostrego języka – czy opozycja ze strachu przed Kaczyńskimi, czy bracia w odpowiedzi na wiatr w żaglach, w które dęli wyborcy. Nieważne. Teraz to jest wzajemnie nakręcająca się spirala.

Jest Mengele w ustach ludzi Kamińskiego i nie ma sprzeciwu w ustach premiera. Przeciwnie – premier widzi w sprawie doktora G. demoralizację i degenerację. Jest zamordyzm w wystąpieniu Olejniczaka. Są oskarżenia prezydenta o profanowanie Auditorium Maximum przez sam fakt spotkania w niej przeciwników władzy. Jest wreszcie niezawodny senator Niesiołowski ze swoją zimną wojną domową.

Oczywiście można uznać, że polityka to nie jest spotkanie oazowe, niech się opluwają, problem w tym, że cała energia ginie w czasie wymiany ciosów, nikt nie robi kroku do przodu.

Nie wiem, kto zaczął, ale wiem kto podtrzymuje stan ciągłego napięcia przed walką. Z racji urzędu trzeci, ale z racji imienia i nazwiska pierwszy człowiek w państwie. Jarosław Kaczyński zachowuje się tak, jakby wpadł po osiemnastu latach na pustynię i sam sobie zlecił kopanie studni. Może to upał, a może zmęczenie powodują, że neguje wszystkich, którzy długo przed nim podjęli się podobnego zadania.

Ponoć szczyt chamstwa to zagłosować na PiS i wyjechać z kraju. Czasem się dziwię, że taki człowiek jak premier nie podzielił losu młodej emigracji.