Nowoczesne warcholstwo

Zaszedłem wieczorem na pocztę odebrać polecony. Pusto i cicho jak nigdy. Do zamknięcia dziesięć minut. Wewnątrz tylko ja i starsza pani nerwowo szukająca czegoś w torebce. Stoimy przy różnych okienkach. Czekam minutę, dwie, trzy. Chrząkam raz - nic. Chrząkam znowu - dostaję spojrzenie. Dobrze, myślę sobie, rozumiem, ciężka praca, cały dzień na nogach, kurz, hałas pieczątek, emeryci. Nie szukam dymu, stoję dalej. Nagle słyszę za plecami: "lepiej zamykaj okienko, bo zaraz autobus podjedzie i znowu szarańcza wpadnie". Powolutku odwracam się, a spomiędzy niesprzedanych świątecznych kartek zerka na mnie tłuściutka "pocztówka". Szyi brak, usta pełne, właśnie przeszły zabieg nabłyszczania. Wiedziała, że słyszałem. Uśmiechnąłem się do niej. Jak niewielu szczerych ludzi na tym świecie.

Wielu pyta: co kombinuje w swojej głowie prezes Kaczyński. A kimże on jest, żeby tracić czas na rozwiercanie jego czaszki? Ilu podobnych prezesów porwała historia? Wprawdzie dziś to on rozdaje karty i on dobiera graczy, ale jutro będzie zwykłym kibicem. Nikt nie widzi, że w gonitwie za odpowiedzią na pytanie "czego chce prezes", gubimy radość z najpiękniejszego tygodnia współczesnej Polski. Andrzej Lepper bawi w Chinach! Owszem, Pekin to nie Księżyc i szybko można wrócić, ale cieszmy się wolnością póki trwa! Choć z drugiej strony dziś Lepper przy Kaczyńskim to jak Anioł przy Diable.

Jeszcze niedawno szef Samoobrony był synonimem warchoła. Traktowano go, i słusznie, jak trędowatego. Obecna władza wyjmuje go z pralki i reklamuje, że to swój chłop. Na pewno jest mniej groźny niż wy. Ten wyśmiewany przekręciarz i bazarowy rozrabiaka łamał prawo w sposób oczywisty, wy robicie to samo metodami skrajnie cynicznymi, wystrojeni w garnitury, ściskający tomy KPK pod pachą. Definicja warchoła się w Polsce nie zmieniła. To wciąż osoba "siejąca zamęt, nie tyle dla naprawy Rzeczypospolitej, ile wskutek osobistej, chorej wizji świata, kłótliwości, braku szacunku dla innych osób, prawa, przekonań, uczciwości; warchoł nie słucha innych, a jeśli słucha, to z pozycji zawsze lepiej wiedzącego".* Współczesny polski warchoł jest tylko lepiej ubrany i lepiej wykształcony. Widać w jednej i tej samej głowie wiedza może być sąsiadką głupoty.

Pisząc o Lepperze przypomniałem sobie opowiadanie, które streścił mi niedawno, przy okazji innej osoby, Janusz Weiss. Oto dwóch zapaśników zaplątało się w niezwykłym uścisku na jakimś turnieju. Żaden nie chciał ustąpić. Nie było rozstrzygnięcia a zbliżał się koniec pierwszego dnia zawodów. Chłopaków więc związano, opieczętowano, światła pogaszono i zostali sami do rana na środku pustej sali. W ciągu tych kilkunastu godzin trwania w bezruchu przeszli taką metamorfozę, że nad ranem jeden z zawodników pytał drugiego: a gdyby tak prędkość światła podnieść do kwadratu, pomnożyć przez sto i podzielić... Nie udało się, zapalono światła, trzeba było wyłonić zwycięzcę. Mrożek to napisał.

Pomyślałem: to może być dobry trop. Może tylko Mrożek tu pomoże? Kupiłem zbiór jego "Opowiadań" i "Donosów" z lat '80 - '89. Szczególnie inspirujące są te ostatnie, pisane w stanie wojennym. Wyprzedzając wypadki również chciałem donieść.


Do zdrowego rozsądku.


Zdrowy rozsądku, gdziekolwiek jesteś, wróć!

Nie pytaj złośliwie: "teraz?!", tylko wracaj!

Możesz być nawet częściowo sparaliżowany, ale bądź!

Lepiej nie pytaj po co...

Twój bratanek rozum puszcza się z durnotą.




* Jerzy Besala, "Warchoł polski".